İNSANA DAİR BİR DENEME

Bilal IŞIKAKDOĞAN*

İnsan doğduğu andan itibaren daima yönlendirilmeye muhtaç, daima yardıma muhtaç
kalmıştır. Gayesini içinde taşıyan insan, tıpkı bir incir tohumu gibidir. Tohum her şeyini,
bütün programını içinde taşır. Toprağa atılması, can suyunu alması, filizlenmesi yahut
doğduğu yerden bir daha bitmek üzere kuruması.

İncir tohumunun bir amacı olabilir mi?

Amacı ne olabilir ki ufacık bir çekirdeğin.

Neden böyle bir şeye ihtiyaç duyabilir ki?

Evet, incir tohumunun bir amacı var. Bu amacını yüklediği kelimeleri, harfleri de var. Bütün
sırrı bu kelimeler ve harflerde gizlidir. Onun kelimeleri; ağaç olmak, kemal bulmak, meyve
vermektir.

Peki ya insan, insanın meyve mahiyetindeki kelimeleri? Kelimeler içindeki amaçları,
amaçlara yüklediği anlamları nelerdir?


Kelimeleri olsa ne olacak ki?

Bir ehemmiyeti var mı bu kelimelerin?

Şair “Ayinesi iştir kişinin, lafa bakılmaz.” Demesiyle insanın bir amaç çerçevesinde yaşamını
idame ettiğini gözler önüne seriyor. Bu kelimeler bizim anlam yüklediğimiz köşe
taşlarımızdır. Yön bulma araçlarımızdır. Mesela kemal, yahut hikmet, azim de olabilir ve
daha nice kelime..

Bu kelimelere Anlam yüklediğimiz ve yaşamımızın merkezine koyup etrafında yaşadığımız
takdirde anlam kazanacaktır. Biz bu kelimeleri izlemekten vazgeçip erteledikçe, köşe
taşlarımızdan kaçtıkça kendimize bir adım daha uzaklaşıyor, kendimize biraz daha geç
kalıyoruz.

Kendinize geç kalmayın efendim.

Bu yazıyı seslendirilmiş olarak dinleyebilmek için Buraya tıklayınız

Sakarya Üniversitesi, Fen Edebiyat Fakültesi, Felsefe Bölümü, 4. Sınıf Öğrencisi.